فلسفة تکامل بیداری اسلامی و جوهر افول‌یابندة تمدن غربی

بیداری اسلامی حرکت جوشان و مقابلة مهمی است که از دو قرن پیش در جهان اسلام در مقابل سلطه و هجوم استعمار مغرب‌زمین آغاز شد. این واکنش ابتدا «سلبی» بود و بیشتر مقابله با هجوم نظامی غربی‌‌ها را درپی داشت، ولی علاوه‌بر هجوم نظامی غرب، تسلط سیاسی و فراتر از آن تسلط فرهنگی و فکری را نیز درپی داشت. بنابراین، کشورهای اسلامی با توجه به ظرفیت و توان فکری و سیاسی‌‌شان به پاسخ‌‌گویی و واکنش بدان پرداختند. امروز انقلاب اسلامی، که در بطن خود نظام سیاسی نیرومند و بزرگی را برپا داشته است و به‌علت توجه و تعمق در مرحلة «جنبش نرم‌‌افزاری»، نوعی افق «تمدن اسلامی جدیدی» را می‌‌تواند نشان دهد. عبور از نقطة سلبی تا «مرحلة ایجابی و ثبوتی»، که سطح جدیدی از ظرفیت بیداری اسلامی را نشان می‌‌دهد، حرکت تکاملی بیداری اسلامی را، در مقابلة نهایی تا آخرین لایه‌‌های تمدن مادی غرب، به‌دنبال دارد و شاید این مرحله همان «پرسش از غرب» و «جوهر افول‌یابندۀ تمدن غربی» باشد که در «ساحت تکاملی بیداری اسلامی» خود را نمایان می‌‌کند. این تلاقی تکامل بیداری سیاسی، که درحقیقت آشکارسازی افول مدرنیته و تمدن تک‌ساحتی و مادی غرب است، مطلب مهمی است که دغدغۀ دیروز، امروز، و فردای ماست و امروز در ساحت تمدن انقلاب اسلامی با الهام‌گرفتن از مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بهتر می‌‌تواند خود را آشکار کند و ایده و اندیشة جدیدی را عرضه کند که نه «بنیادگرایی» و نه «اصلاح‌‌طلبی» و نه «سکولار» است، بلکه راه جدیدی است که علاوه‌بر «اعتدال و تعمق» از متن اسلام ناب و براساس قرآن و عترت است.